موفقیت پیوند مدفوع برای درمان دیابت به میکروبهای رودهای دریافت کننده بستگی دارد
3 اکتبر 2017- یک مطالعهی بالینی کوچک در هلند نشان داد که پیوند مدفوع از یک اهدا کنندهی لاغر میتواند موقتاً مقاومت به انسولین را در مردان چاق بهبود بخشد، اما تنها نیمی از گیرندگان به این درمان پاسخ دادند. محققان پس از بررسی، کشف کردند که موفقیت آمیز بودن درمان به میکروبهای رودهای دریافت کننده بستگی دارد و با تجزیه و تحلیل آرایش باکتریهای مدفوع بیمار قابل پیش بینی است. این اطلاعات میتواند به شکل گیری یک درمان فرد گرایانه ی پیوند مدفوع برای افراد مبتلا به دیابت کمک کند. نتایج این تحقیق سوم اکتبر در مجلهی Cell Metabolism منتشر گردید.
این تصویر انتزاعی از یافتههای دکترKootte وهمکارانش است که نشان میدهد پیوند میکروبیوتای مدفوع از اهدا کنندگان لاغر به بیماران چاق مبتلا به سندرم متابولیک میتواند حساسیت به انسولین را بهبود بخشد، اثر گذرایی که با تغییرات ترکیب میکروبیوتای فرد چاق و متابولیتهای پلاسمای او در حالت ناشتا همراه است.
نویسندهی ارشد این تحقیق دکتر Max Nieuwdorp از بخش پزشکی داخلی و عروق دانشگاه آمستردام گفت: ما اکنون نشان دادهایم که میتوانیم افراد را بر اساس نمونههای مدفوع آنها طبقه بندی کنیم این کار به ما اجازه میدهد بیماری را با حساسیت بیشتری طبقه بندی نماییم.
1 هفته پس از دریافت پیوند مدفوع از اهدا کنندگان لاغر، در نیمی از شرکت کنندگان حساسیت به انسولین بهبود یافت و در نیمی دیگر هیچ تغییری مشاهده نشد. دکتر Nieuwdorp گفت: پاسخ 50:50مرا شگفت زده کرد، من فکرمیکردم که تعداد افراد کمتری به این درمان پاسخ میدهند.
سپس محققان میکروبیوتای افراد شرکت کننده را قبل از پیوند مدفوع در هر دو گروه بررسی کرده و دریافتند که افرادی که به پیوند مدفوع پاسخ نمیدهند، افرادی هستند که در قبل از پیوند دارای تنوع باکتریایی کمتری بودند.
یک مطالعهی تصادفی کنترلدار، با شرکت 38 مرد چاق مبتلا به سندرم متابولیک(فشارخون بالا، قندخون بالا و چربی اضافه ) انجام شد. محققان از 11 اهداء کنندگان لاغر با میکروبیوتای سالم نیز در این تحقیق ثبت نام کردند. محققان نمونههای خون و مدفوع را برای ایجاد یک پایگاه دادهی ابتدایی برای هر فرد تهیه کرده و به طور تصادفی مردان چاق را با اهداءکنندگان جفت کردند.
6 هفته پس از پیوند مدفوع، محققان مجدداً نمونههای مدفوع و خون افراد دریافت کنندهی پیوند را بررسی کرده و دریافتند که مقاومت به انسولین که یک فاکتور خطر اصلی برای دیابت نوع IIمیباشد در نیمی از شرکت کنندگان کاهش یافته است. آنها همچنین تغییراتی را در ترکیب میکروبیوتای رودهی افراد دریافت کنندهی پیوند مشاهده نمودند، البته این تغییرات، کوتاه مدت بود و سه ماه بعد از پیوند، میکروبیوتای تمام دریافت کنندگان پیوند به حالت اولیهی خود بازگشت.
دکتر Nieuwdorp و تیمش از مطالعات قبلی دربارهی انتقال مدفوع در بیماران C. difficile الهام گرفته بودند. او میگوید: بر اساس یک مطالعهی کوچک آزمایشی در مورد سندرم متابولیک که در سال 2012 بر روی بیماران C. difficile بصورت تصادفی و کنترلدار انجام شد و نتایج آن در سال 2013 در مجلهی پزشکی نیوانگلند منتشر گردید و با توجه به تحقیق اخیر، ما هم اکنون دیدگاه دقیقتری در مورد تعاملات بین میکروبیوم روده و متابولیسم انسان بدست آورده ایم.
نتایج این تحقیق میتواند در آینده به پژوهشگران کمک کند تا موفقیت درمان پیوند مدفوع را پیش بینی نمایند، چنانچه نمونهی مدفوع دریافت کننده قبل از پیوند مورد بررسی قرار گیرد، درمانها میتواند اختصاصیتر صورت گیرد.
Nieuwdorp گفت: ما برخی از اثرات مهم اصلی را به تصویر کشیدیم و این ایده را مطرح کردیم که میتوان با جایگزین نمودن سویههای باکتریهایی که در رودهی این افراد وجود ندارد، بطور واقعی سندرم متابولیکی را درمان کرد.
منبع و سایت خبر:
Cell Metabolism, 2017 DOI: 10.1016/j.cmet.2017.09.008
www.sciencedaily.com/releases/2017/10/171003125442.htm